فرهنگ ترس، فرهنگ اعتماد نیست؛ و این پیامدهای زیادی برای چگونگی ارتباط افراد با یکدیگر دارد. اعتماد را می‌توان «چسب اجتماعی» توصیف کرد که انسان‌ها را به هم پیوسته نگاه می‌دارد. البته ترس هم می‌تواند انسان‌ها را به هم پیوسته نگاه دارد، اما این به هم پیوسته ماندن از سر ترس الگوی جذابی نیست.
هی بازیگر گریه نکن، ما هممون مثلِ همیم
صبحها که از خواب پا میشیم، نقاب به صورت می زنیم
یکی معلم میشه و یکی میشه خونه به دوش
یکی ترانه ساز میشه، یکی میشه غزل فروش
کهنه نقابِ زندگی، تا شب رو صورتای ماست
گریه های پشتِ نقاب، مثلِ همیشه بی صداست
هرکسی هستی یه دفعه، قد بکش از پشتِ نقاب
از رو نوشته حرف نزن، رها شو از پیله ی خواب
نقشِ یک دریچه رو، رو میله ی قفس بکش
برای یک بار که شده، جای خودت نفس بکش
***
کاشکی میشد تو زندگی، ما خودمون باشیم و بس
تنها برای یک نگاه، حتی برای یک نفس
تا کی به جای خودِ ما، نقابِ ما حرف بزنه ؟
تا کی سکوت و رج زدن، نقشِ نمایشِ منه
هرکسی هستی یه دفعه، قد بکش از پشتِ نقاب
از رو نوشته حرف نزن، رها شو از پیله ی خواب
نقشِ یک دریچه رو، رو میله ی قفس بکش
برای یک بار که شده، جای خودت نفس بکش
می خوام همین ترانه رو، رو صحنه فریاد بزنم
نقابمو پاره کنم، جای خودم داد بزنم
۱۰
ارديبهشت
از روزی که تنور انتخابات داغ شد و هر روز به موعد ثبت نام کاندیداهای ریاست جمهوری نزدیک تر می شد و اخبار های ضد و نقیض از حضور افراد به ظاهر سر شناس در وزارت کشور به گوش می رسید می خواستم بنویسم ولی تا به امروز نشد تا اینکه مناظره اول از تلویزیون پخش شد و بعضی از افراد نقاب خودشون رو کندن و شروع به نشون دادن خود واقعی شون شدند و بعضی ها هنوز در پشت نقاب خودشون چهره ی حقیقی خودشون رو مخفی نگه داشتند. البته اگه کمی دقت داشته باشیم می تونیم اون فرد رو بشناسیم ولی خب نمیشه همه چیز رو بی پرده به زبون آورد .... ؟
نا خواسته یاد آهنگی از سیاوش قمیشی به نام نقاب افتادم به شما توصیه می کنم بهش گوش کنید فوق العاده به بیان شخصیت انسان ها و زندگی و رفتارشون پشت نقاب اشاره می کنه . موفق باشید
۱۰
ارديبهشت